Ernst Ottens, secretaris van SUN Groningen en Drenthe, heet de aanwezigen om klokslag half vier welkom. Het hoofdthema van deze bijeenkomst is Schuld en Schaamte. Het coronavirus noopt de organisatie tot enige inventiviteit, zo zijn de aanwezigen over de Statenzaal en het aangrenzende atrium verdeeld, maar de moderne techniek maakt alles mogelijk. Ook dat gedeputeerde Tjeerd van Dekken op afstand de bijeenkomst officieel opent.
Tjeerd van Dekken heet de aanwezigen via een videoverbinding opnieuw van harte welkom en merkt op dat armoede er in Nederland helaas nog steeds voor zorgt dat een deel van de bevolking tussen wal en schip valt. Daarom is het goed dat SUN Groningen en Drenthe er is. Wel is het schrijnend dat veel ellende pas achteraf gerepareerd kan worden. Tjeerd benadrukt de noodzaak van duurzame oplossingen voor het armoedevraagstuk en de noodzaak van gelijke kansen voor iedereen. Ernst bedankt hem voor deze mooie woorden en geeft het woord aan Elly Pastoor, de voorzitter van SUN Groningen en Drenthe.
Elly Pastoor merkt op dat SUN nog steeds hard nodig is als vangnet en spreekt de wens uit dat nog niet deelnemende gemeenten zich zullen aansluiten. Daarna gaat zij aan de hand van een PowerPoint-presentatie in op de cijfers over 2020. Er zijn in totaal 413 aanvragen binnengekomen waarvan er 400 zijn toegekend c.q. doorverwezen. Met het totaal uitgekeerde bedrag, € 192.548,-, dat overigens een stijging laat zien ten opzichte van voorgaande jaren, zijn 779 burgers (inclusief gezinsleden) geholpen. De verstrekkingen hebben in hoofdzaak betrekking op woninginrichting/stoffering, huishoudelijke apparaten en tandartskosten. Vooral deze laatste kosten nemen toe. De meeste aanvragen komen overigens binnen via WIJ Groningen, dat eerder ook al de kampioen qua aantal aanvragen was, gevolgd door Limor en de Tintengroep. Van de beperkingen ten gevolge van het coronavirus en later ook van de stijgende energieprijzen verwacht zij dat deze de doelgroep nog flink parten zullen spelen. Met het goede nieuws, dat SUN Nederland een groot bedrag heeft geschonken aan SUN Groningen en Drenthe, sluit Elly haar verhaal af.
Er volgt een kort muzikaal intermezzo van Annemarie de Bie. Na afloop daarvan begint Alice Faber haar eerste gesprek.
De beurt is aan Lineke Smit. Lineke vertelt dat je haar gerust een ervaringsdeskundige kunt noemen, als het om armoede gaat. Ze blikt terug op de jaren dat ze haar kinderen van een minimaal inkomen moest zien groot te brengen. Een periode waarin ze schaamte voelde. Dat haar gezin ter plaatse als arm te boek stond, hoorde ze met enige regelmaat van haar kinderen. Erg pijnlijk, als je je kinderen van alles wilt meegeven, terwijl dat er financieel niet in zit. De grote ommekeer begon met een opleiding die zij volgde. Nu begeleidt zij als ervaringsdeskundige anderen met een krap budget. En ze merkt hoe goed dat werkt, voor de mensen die ze begeleidt én voor zichzelf. De schaamte heeft Lineke achter zich gelaten.
Dan is Henk Slagter aan de beurt. Henk heeft in Rotterdam zijn sporen verdiend in het onderwijs. Daar heeft hij gezien wat armoede doet, voornamelijk met kinderen. Nadat hij zich in het noorden van het land heeft gevestigd, is hij begonnen met zijn eerste kledingbank in Hoogezand-Sappemeer. Momenteel zijn er zeven kledingbanken actief in de provincie. Op dat moment breekt Tjeerd even in via de videoverbinding. Hij memoreert dat hij het herenkostuum heeft toegevoegd aan de collectie bruidsmode van de kledingbank. Henk neemt het weer over met de opmerking dat de schaamte verdwijnt wanneer je de armoede bespreekbaar maakt en een vertrouwensrelatie opbouwt met de doelgroep. Vervolgens doet een goede pr wonderen, als het om bezoekersaantallen gaat. Als uiterste norm voor gratis kleding worden in de verschillende kledingbanken diverse percentages van het wettelijk minimumloon gehanteerd. Van 115 tot in Westerkwartier zelfs 130 procent.
Annemarie verzorgt een volgend muzikaal intermezzo.
Nu is het de beurt aan Appie Wijma. Appie is, zoals bekend, een camping voor de minima begonnen. Wie zich aan de poort meldt, wordt binnengelaten. Laagdrempeligheid is het toverwoord. Het in de gasten gestelde vertrouwen wordt niet beschaamd. Sommige bezoekers hebben een rugzakje, maar Appie zet zich voor iedereen in: “ik lever bingo, patat en entertainment en er is een weggeefwinkel”. Alles is gericht op een goed contact met de gasten. Zo ziet hij soms na een goed gesprek “moeders in één avond vrouw worden”. De eveneens aanwezige wethouder Isabelle Diks vraagt of doneren ook mogelijk is. Appie antwoordt dat dat kan, maar dat na oproepen van zijn kant eigenlijk alles binnenkomt. Door Ernst gevraagd waar de gasten vandaan komen, antwoordt Appie: “Uit het hele land”.
Andermaal een kort intermezzo van Annemarie de Bie.
Nu is Wim Schuiten aan de beurt. Wim bestiert sinds een kleine zeven jaar de Stichting Nieuw Nabuurschap. Deze stichting biedt psychisch kwetsbare mensen een zinvolle dagbesteding. Ervaringsdeskundige kwetsbaren zetten zich daar naast professionele krachten voor in. Dat gebeurt allemaal in een fraai pand aan het Hoge der Aa. Ook voor deze groep mensen is schaamte een groot probleem. Wim zegt dat de aanpak van Nieuw Nabuurschap ertoe leidt dat men weer in zijn kracht wordt gezet, waarna men vaak in staat is om de eigen problemen te boven te komen.
Na andermaal een muzikaal intermezzo van Annemarie leest Alice haar indringende column voor:
“In de hoek waar de klappen vallen”. Daaruit de krenten te pikken zou onrecht doen aan haar tekst. Daarom heb ik er in overleg met Alice voor gekozen de column integraal bij dit verslag op te nemen.
Daarna vertelt Ernst het verhaal van Sint Maarten die door weer en wind reed en een niet op de elementen geklede bedelaar trof. Sint Maarten bedacht zich niet, pakte zijn zwaard, sneed zijn mantel in tweeën, en gaf de ene helft aan de bedelaar. Beiden warm!
Tot slot laat Elly Pastoor de middag nog even de revue passeren. Achtereenvolgens spreekt zij haar waardering uit voor Appie Wijma, Lineke Smit, Henk Slagter, Wim Schuiten, Alice Faber en Annemarie de Bie. Met de woorden “het is goed om wat vaker stil te staan bij de armen in onze samenleving” en “laten we proberen elkaar daarin te vinden” sluit zij de vergadering.
Taalfocus
Jacques Don
